Dit werk is de neerslag van een zoektocht naar de eigenheid van het beroep van maatschappelijk assistenten, waarbij het uitgangspunt is dat deze “identiteitsvraag” van maatschappelijk assistenten geen probleem is, maar een noodzakelijk element voor een beroep dat zich richt op welzijn: op zich een maatschappelijk bepaald begrip. Reflectie, discussie, dialoog over de eigen beroepsidentiteit is bovendien een belangrijk aspect van zelfbepaling en beroepsvorming van binnenuit. Juist omdat hun beroepsidentiteit veranderlijk is en dus communiceerbaar moet blijven, hebben maatschappelijk assistenten hiertoe een eigen, door het beroep gedeelde dialoog-cultuur nodig. Dit werk beoogt hiertoe een bijdrage te leveren.