De jaren zestig worden in het collectieve geheugen nog steeds verbonden met hun protestcultuur, maar de erfenis van de contestatie is tot vandaag onderwerp van discussie. Aan mythes over de sixties geen gebrek, maar veel feiten en details bleven onbekend, ook wat de literatuur van toen betreft.

Schrijvers eisten in de contestatiebeweging nochtans een belangrijke rol op: verschillende auteurs ondernamen acties om het protest te steunen, verder te verspreiden of te nuanceren en hun literaire teksten ademen het protestklimaat van die tijd. Ook zangers, kunstenaars, filmmakers, cabaretiers en journalisten droegen bij tot de contestatiegolf.

Oproer in de letteren werpt een hedendaagse letterkundige blik op dat materiaal en wil zo een inzicht bieden in de complexiteit van het oproer. Van racisme bij Hugo Claus over liedjesteksten tot pornografie: de stukken in dit boek stellen het clichébeeld van een bepalende periode bij en tonen zo hoe de Nederlandse letteren in dialoog gingen met een bijzondere tijd.